Stjórnmál og fjölmiðlar

Ef að The Guardian myndi flytja fréttir af því að Royal Bank of Scotland, sem margir segja að hafa verið rekinn eins og vogunarsjóður - líkt og íslensku bankarnir - , hefði styrkt breska Verkamannaflokkinn um eina milljón punda, þá finnst mér líklegt að flokkurinn myndi minnka um að minnsta kosti helming og hrökklast frá völdum. Reyndar held ég að það yrði allt brjálað í Bretlandi. Og bara hvar sem er í hinum vestræna heimi, svo maður grípi nú til þeirrar algengu alhæfingar.

Fréttirnar um styrkina til Sjálfstæðisflokksins, frá FL Group og lánveitanda þess Landsbankanum, verða að skoðast í þessu ljósi. Stjórnmálamenn hafa að undanförnu sagt að fjölmiðlar hafi brugðist í bólunni sem að stjórnmálamenn bjuggu til að stóru leyti, með verstu hagstjórnarmistökum sem gerð hafa verið í vestrænu ríki. Ég held að það sé nokkuð til í því að fjölmiðlar hafi brugðist. En það er léttvægt í samanburði við að stærstu stjórnmálaflokkum landsins, ekki bara Sjálfstæðisflokknum, hafi verið haldið gangandi fjárhagslega, án þess að nokkur vissi, af bönkum og fjárfestingafélögum. Þeim sem sumir segja, meðal annars finninn sem rannsakaði orsakir bankahrunsins, að eigi 70 til 80 prósent af sökinni á því að bankakerfið í landinu hrundi á einni viku.